تست رفلکس آکوستیک چیست ؟

به وب سایت رسمی کلینیک تخصصی شنوایی و سمعک مرکزی ایلام خوش آمدید

(10)

(0)

تست رفلکس آکوستیک

رفلکس آکوستیک چیست و چرا تست رفلکس آکوستیک انجام میشود ؟

رفلکس آکوستیک به انقباض عضله استاپدیوس اطلاق می‌گردد که به واسطه ی ارائه یک صدای بلند به گوش ایجاد می‌شود.
زمانی که این صدای بلند به هر یک از دو گوش ارائه شود، عضلات استاپدیوس در هر دو طرف دچار انقباض خواهند شد. انقباض عضله استاپدیوس موجب خم شدن قسمت قدامی استخوانچه رکابی شده و زنجیره استخوانی را سفت می‌کند.

مجموعه این اتفاقات موجب افزایش مقاومت در انتقال صدا به گوش داخلی خواهد شد و به وسیله ی پروب درون کانال گوش اندازه گرفته می‌شود.

عضله ی استاپدیوس به وسیله ی عصب مغزی هفتم (فاسیال) عصب دهی می‌شود.

دلیل انجام اندازه گیری های رفلکس چیست؟

نتایج رفلکس آکوستیک بخش مهم و اعظمی از تشخیص افتراقی در بیماریهای اثر گذار بر سیستم شنوایی را تشکیل می‌دهد و باید به عنوان بخشی از هر ارزیابی پایه ای سنجش شنوایی در نظر گرفته شود.
این نتایج می‌تواند اطلاعاتی درباره ی نوع (انتقالی ،حسی ،عصبی) و درجه کم شنوایی را برای ما فراهم کنند و یا در راستای تایید آن بکار رود.
یک رفلکس آکوستیکِ درست را زمانی می‌توانیم بدست بیاوریم که شرایط زیر موجود باشد:
1-عملکرد گوش میانی طبیعی باشد .
2-محرکِ به اندازه کافی شدت داشته باشد که بتواند پاسخ ایجاد کند .
3-عدم وجود سازگاری (Adaptation) غیرمعمول به محرک (Stimulus) .
با این وجود، تقریبا 5 درصد جمعیت از افراد بالغ بصورت طبیعی فاقد رفلکس اکوستیک می‌باشند.

محدوده صوت خالصی که می‌تواند موجب بوجود آمدن رفلکس آکوستیک شود،شدت 70 تا 100 دسی بل HL می‌ باشد. (بصورت میانگین : 85 دسی بل)
آستانه های رفلکس آکوستیک در افراد با شنوایی نرمال به طور معمول 70-80 دسی بل بالاتر از آستانه های شنوایی تن خالص است.

کنترا اندیکاسیون ها در آزمون رفلکس آکوستیک

وزوز

عفونت گوش خارجی

رکروتمان شدید

بیش شنوی

مسیر های ایپسی و کنترا لترال

یک پروتکل می‌تواند طوری طراحی شود که مسیر ایپسی لترال یا کنترا لترال و یا هر دو را اندازه بگیرد.
ایپسی لترال به معنی «همان طرفی» و کنترا لترال به معنی «طرف مخالف» است. رفلکس ها همیشه بر طبق گوشی که پروب در آن قرار دارد نام گذاری می‌شوند.

مسیر ایپسی لترال: این مسیر را می‌توانیم به بهترین شکل اینگونه توضیح دهیم. صدای بلند از طریق گوش خارجی، میانی و داخلی گذر می‌کند، سپس از طریق عصب وستیبولوکوکلئار در مسیر ساقه مغز به هسته های حلزونی می‌رسد. در اینجا سیگنال به مجموعه زیتونی فوقانی (soc) و هسته عصب هفت سیر می‌کند. سپس سیگنالی از طریق عصب 7 به پایین فرستاده می‌شود که سبب انقباض عضله استاپدیوس می‌شود.

مسیر کنترالترال: در مسیر رفلکس کنترالترال، صدای بلند از طریق گوش خارجی، میانی و داخلی گذر می‌کند، سپس از طریق عصب وستیبولوکوکلئار در مسیر ساقه مغز به هسته های حلزونی می‌رسد. از این مکان به بعد، سیگنال به مجموعه زیتونی فوقانی سمت مقابل و هسته عصب 7 خواهد رفت. (شکل زیر). سیگنال سپس از طریق عصب 7 که مسبب انقباض عضله ی استاپدیوس است به پایین فرستاده می‌شود.

آستانه رفلکس آکوستیک (ART) چیست؟

ART پایین ترین سطح شدتی از محرک اکوستیکی است که منجر به ایجاد رفلکس آکوستیک (تغییر قابل اندازه گیری در ایمیتانس) خواهد شد.

چه فرکانس هایی در تست استفاده می‌شوند؟

اندازه گیری رفلکس آکوستیک معمولا در فرکانس های 0.5، 1 ،2 و 4 کیلو هرتز انجام می‌پذیرد. یافته ها در 4 کیلوهرتز متفاوت اند و بسیاری از افراد بالغ جوان با شنوایی نرمال در این فرکانس آستانه رفلکس آکوستیک دارند که بالاتر از حد طبیعی است (elevated).
بنابراین باید با احتیاط کامل به نتایج در این فرکانس نگاه کرد. بعضی از متخصصان ترجیح می‌دهند که در فرکانس 4 کیلوهرتز از نویز باند پهن (BBN) استفاده کنند.
به طور کلی محرک نویز باعث ایجاد رفلکس در سطح شدت پایین تری نسبت به تن خالص می‌شود؛ چیزی حدود 20 دسی بل پایین تر.

شدت

شدت محرک را باید از 70-80 دسی بل شروع و تا 105 دسی بل HL در گام های 5 دسی بلی آنقدر بالا برد تا اینکه آستانه رفلکس آکوستیک بدست آید.

نمایش رفلکس بصورت مثبت یا منفی

رفلکس ها را می‌توان بسته به تنظیمات و اینکه در دستگاه چگونه برنامه ریزی شده است، بصورت مثبت یا منفی نمایش داده میشوند. (شکل زیر)

روند تست گیری

فرد مراجعه کننده را از این موضوع مطلع کنید که قرار است صداهای بلندی را در گوشش بشنود. از او بخواهید آرام بنشیند و تکان نخورد.

2- پروب ایمیتانس (پروبی که جهت تمپانومتری استفاده می‌شود) را درون گوشی که می‌خواهید تست کنید، قرار دهید. هدفون دگرطرفی را بر روی گوش مقابل قرار دهید.
3-ابتدا تمپانومتری را اجرا کنید. رفلکس آکوستیک باید در فشاری تست شود که در تمپانومتری در این فشار به وسیله ی پروب تن 226 هرتز بیشترین عبوردهی انرژی (کامپلیانس) وجود داشته است.
4-کار را آغاز کنید. وقتی دکمه ی استارت را بزنید، اندازه گیری با گرفتن رفلکس آغاز می‌شود و زمانی که رفلکس در آن حد آستانه تعیین شده وجود داشت تست متوقف خواهد شد.
اگر تن به اندازه ی کافی بلند باشد و در پی آن انقباض عضله استاپدیوس رخ دهد، پروب ایمیتانس نتیجه را اینطور ثبت می‌کند که رفلکس وجود دارد.
5- وجود رفلکس باید به وسیله ی اندازه گیری مجدد با همان سطح شدتی که به نظر رفلکس ایجاد شده است مورد تایید قرار گیرد که در صورت تکرار می‌گوییم آستانه بدست آمده تکرار پذیر است. علاوه بر این اندازه گیری باید به صورت دستی (manual) 5 دسی بل بالاتر از آستانه رفلکس اندازه گیری شود تا نمایان گر این موضوع باشد که آن رفلکس حقیقی بوده است.

چه شرایطی موجب می‌شوند تا رفلکس را تکرار کنیم؟

اگر هر یک از موارد ذیل در طول تست اتفاق بیفتد، بهتر است که تست را مجدد انجام دهیم تا مطمئن شویم نتایج صحیح هستند.

وقتی که مراجعه کننده آب دهان خود را ببلعد، بخندد، صحبت کند، خمیازه بکشد و مواردی از این دست در طول روند تست اتفاق بیفتند، بهتر است تست مجدد انجام شود.
زمانی که شما نتایج عجیبی را بدست آورده اید که به نظر درست نمی‌آید و یا با یافته های ادیوگرام شما تطبیق نمی‌یابد تست را تکرار کنید تا این موضوع که نتایج شما تکرار پذیر هستند یا نه، برای شما ثابت شود.

کانال کلاپس شده (خوابیدن نواحی غضروفی بر روی هم) ممکن است موجب ایجاد نتایج اشتباه شود، به خصوص در زمانی که شما از هدفون در گوش کنترالترال بهره می‌برید. اگر به نتایج مشکوک بودید، و یا اگر این نتایج با نتایج مجموعه ی تست ها همخوانی ندارد دوباره آنها را چک کنید.

بهترین برند های سمعک برترین شرکت های ساخت سمعک معتبر ترین سمعک ها